ಕೈ ಹಲವು,  ಕಣ್ಣೆರಡು...

ಕೈ ಹಲವು, ಕಣ್ಣೆರಡು - ಅಂಥ ಏನ್ ದೊಡ್ ಅರ್ಥ ಇಲ್ಲ.  ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಬರೆವ ಕೈಗಳು ಹಲವು, ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬ ಮನುಷ್ಯನಲ್ಲೂ ಒಬ್ಬ ಕವಿ ಇರುತ್ತಾನಂತೆ. ಆದರೆ ಓದುವವರೆಷ್ಟು! ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬ ಬರಹಗಾರ ಬರೆಯುವುದು ತನ್ನ ಆತ್ಮ ತೃಪ್ತಿಗೋಸ್ಕರ, ಆದರು ಆ ಬರಹವನ್ನು ಓದುವ ಕಣ್ ತಲುಪಿದರೆ ಆ ಬರಹಕ್ಕೆ ಒಂದು ಅರ್ಥ.  ಅದರಲ್ಲೂ ಕಣ್ ಮುಟ್ಟಿದ ಬರಹ ಮನಸ್ಸನ್ನು ಮುಟ್ಟಿದರೆ ಸಾರ್ಥಕ.  ಹೀಗೆ ಕಣ್ ಮುಟ್ಟುವ,  ಎಷ್ಟೋ ಪುಸ್ತಕಗಳು ನಮ್ಮ ಗ್ರಂಥಾಲಯದಲ್ಲಿ ಬೆಟ್ಟದಂತೆ ಪೇರಿಸಿದ್ದಾರೆ.  ಹಲವು ವರ್ಷಗಳ ಬಳಿಕ ಇತ್ತೀಚಿಗೆ ಅಂತ ಒಂದು ಗ್ರಂಥಾಲಯಕ್ಕೆ ಹೊಗಿದ್ದೆ.  ತಕ್ಷಣ ಕಣ್ಮುಂದೆ ಬಂದಿದ್ದು ನಮ್ಮ ಗೌರೀಬಿದನೂರಿನ ನ್ಯಾಷನಲ್ ಕಾಲೇಜ್ ಪ್ರಾದ್ಯಪಕರ ವೃಂದ.  ಇದ್ದ ಐದು ವರ್ಷವೂ ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬರೂ ಹೇಳಿದ ಮಾತು, " ಇಂತ ಗ್ರಂಥಾಲಯ ಕೋಲಾರದಲ್ಲೇ No#1, ಇದನ್ನು ಸದ್ಬಳಕೆ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಿ" ಎಂದು.  ಆದರೆ ಕಿವಿಗೆ ಮುಟ್ಟಿದ ಮಾತು, ಮನಸ್ಸಿಗೆ ಹೋಗದೇ, ಬರಿ ಪಟ್ಯ ಪುಸ್ತಕಕ್ಕೆ ಸೀಮಿತವಾದೆವು.  ಇಂದು ಹಲವು ವರ್ಷಗಳ ನಂತರ ಬೇಟಿ ಇಟ್ಟ ಗ್ರಂಥಾಲಯದಲ್ಲಿ ಪಟ್ಯೇತರ ಪುಸ್ತಕವನ್ನು ಓದಿದಾಗ ಮನಸ್ಸಿಗೆ ಅದೇನೋ ಸಂತೋಷ, ಅದೇನೋ ಹುರುಪು, ಮತ್ತೆ ಚಿಕ್ಕ ಹುಡುಗನಂತಾದ ಭಾಸ.  ಅಂದಹಾಗೆ ನಾನು ಓದಿದ ಪುಸ್ತಕ ದುಂಡಿರಾಜ್ ಕವಿಗಳು ಬರೆದಿದ್ದ "Time ಇಲ್ಲ Sir, Time ಇಲ್ಲ" ಎಂದು. ಶೀರ್ಷಿಕೆಯೇ ಪುಸ್ತಕವನ್ನು ಎಳೆದು ಭಧ್ರವಾಗಿ ನನ್ನನ್ನು ಒಂದು ಕುರ್ಚಿಗೆ ಅಂಟಿಸಿತು.  ಪೂರ್ತಿ ಪುಸ್ತಕ ಓದಲು "Time ಇಲ್ಲ sir, Time ಇಲ್ಲ".  ಅದರೂ 10-15 ಪುಟ ಕಣ್ಣಿಗೂ ಬಿತ್ತಲ್ಲದೆ ಮನಸ್ಸಿಗೂ ಮುಟ್ಟಿತು.  ಓದಿದೊಡನೆ ನನ್ನೊಳಗಿದ್ದ ಕಪಿ ಚೇಷ್ಟೆಯ ಕವಿ ಎದ್ದು ಬಂದಿದ್ದಾನೆ.  ಇದನ್ನು ಬರಿ, ಅದನ್ನು ಬರಿ ಎಂದು ಪ್ರೇರೇಪಿಸುತ್ತಾಯಿದ್ದಾನೆ. ಇಂಥ ಸಮಯದಲ್ಲೇ ಬಂದ ಪ್ರಶ್ನೆ "ಕೈ ಹಲವು, ಕಣ್ಣೆರಡು" ನಾ ಬರೆಯುವುದು ಏಕೆ? ಇದನ್ನು ಓದುವವರು ಯಾರು? ಓದುವಾಗ ಜನಕ್ಕೆ bore ಆಗಬಹುದೇ? ಅವರು ಏನು ತಿಳಿಯಾರು? ಬರೀ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳು.  ಆತ್ಮ ವಿಮರ್ಶೆಗೆ  ತೊಡಗಿದಾಗ ಮನಸ್ಸು ಕಂಡುಕೊಂಡ ಉತ್ತರ...

"ಕವಿಯಾಗು, ಬರಿ, ಆದರೆ ಓದುವುದ ಮರೆಯಬೇಡ"

ಸರಿಯೇ???