ಗ್ರಂಥಾ + ಆಲಯ

ಇತ್ತೀಚಿನ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಗ್ರಂಥಾಲಯಕ್ಕೆ ಹೋಗುವ ಹವ್ಯಾಸ ಬೆಳೆಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದೇನೆ.  ಓದುವ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಓದಲಿಲ್ಲವಾದರೂ, ಓದಲು ಕಾಲಮಿತಿ ಇಲ್ಲವೆಂದು ಅರಿವು ಅದ್ಯಾವ ಬೋಧಿ ವೃಕ್ಷದ ಅಡಿಯಲ್ಲಿ ಇದ್ದಾಗ ಆಯಿತೋ ನಾ ಅರಿಯೆ.  ನಾನು, ನನ್ನ ಸ್ವಂತ ಹೆಂಡತಿಯೊಂದಿಗೆ ಗ್ರಂಥಾಲಯಕ್ಕೆ ವಾರಕ್ಕೊಮ್ಮೆ ಭೇಟಿ ನೀಡುತ್ತಿದ್ದೇನೆ.  ಆಕೆಗೆ ಓದಲು ಬಹಳ ಇಷ್ಟ. ನನಗು ಇಷ್ಟ, ಆದರೆ ಓದಲು ಕಷ್ಟ, ಏಕೆಂದರೇ.... ಓದುವ ಕಾಲದಲ್ಲಿ........ "Yes"... ಓದಲಿಲ್ಲ.   ನಾನು 10 ಪುಟ ಓದುವ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ನನ್ನಾಕೆ 100 ಪುಟದ ಪುಸ್ತಕ ಓದಿ ಮುಗಿಸಿರುತ್ತಾಳೆ.  ನಾನು ಗ್ರಂಥಾಲಯಕ್ಕೆ ಹೋದಕೂಡಲೆ ನನ್ನ ಮನಸ್ಸು ಸೂರೆ ಮಾಡುವುದು ಅಲ್ಲಿನ ಪುಸ್ತಕಗಳ ಸುವಾಸನೆ.  ಅದರ ಅನುಭವ ನೀವು ಗ್ರಂಥಾಲಯಕ್ಕೆ ಹೋಗಿಯೇ ಆಸ್ವಾದಿಸಬೇಕು. ಯಾವುದೇ ಹೋಟೆಲ್ ಗೆ ಹೋದರು ಮಸಾಲೆ ದೋಸೆ ಹೇಗೆ ಘಮ ಘಮಿಸುತ್ತದೋ, ಅದೇ ರೀತಿ, ಎಲ್ಲಾ ಗ್ರಂಥಾಲಯದ ವಾಸನೆಯು ಒಂದೆ.  ನಾನು ಗೌರೀಬಿದನೂರಿನಲ್ಲಿ ಇದ್ದಾಗ ಗ್ರಂಥಾಲಯ ಒಂದು ದ್ವೀಪದಂತೆ ಮಾರುಕಟ್ಟೆ ಮದ್ಯೆ ಇತ್ತು.  ಆದಾಗ್ಯೂ, ಗ್ರಂಥಾಲಯದ ಸುವಾಸನೆ ಪಸರಿಸುತ್ತಿದ್ದದ್ದು ಸೋಜಿಗ.

"ಸಗಣಿ ಜೊತೆಗಿನ ಸರಸಕ್ಕಿಂತ, ಗಂಧದ ಜೊತೆಗಿನ ಗುದ್ದಾಟವೇ ಲೇಸು" ಎಂಬಂತೆ - ಮಾರಕ ಟಿ.ವಿ, ಮೊಬೈಲು, ಇಂಟರ್ನೆಟ್ ಇತ್ಯಾದಿಗಳ ಸರಸಕ್ಕಿಂತ, ಗ್ರಂಥಾಲಯದ ಒಡನಾಟ, ಅಲ್ಲಿ ಬರುವ ಜ್ಞಾನ ದಾಹಿ ಭಕ್ತರ ನೋಡಿ - ಹೂವಿನ ಜೊತೆ ನಾರು ಸ್ವರ್ಗ ಸೇರಿದಂತೆ, ನನ್ನನ್ನು ಯಾವುದಾದರು ಧಡ ಸೇರಿಸುವುದೋ ಎಂಬ ಆಶಾಭಾವನೆ.  ಇಂದಿನ ಈ ತಂತ್ರಜ್ಞಾನ ನಮ್ಮ ಮಾನವ ಸಂಕುಲವ ಎಲ್ಲಿಗೆ ಕರೆದೊಯ್ಯುವುದೋ ಕಾಣೆ!  ಬೇಕಿದ್ದೋ, ಬೇಡವಾದ್ದೋ ತುರುಕುವ ಸಾಮಾಜಿಕ "ಜಾಲ" ತಾಣಗಳು.  ಬೆರಳಂಚಿನಲ್ಲಿ ದೊರಕುವ ಮಾಹಿತಿ ನಮ್ಮ ಮೆದುಳನ್ನು ನಿದ್ರಿಸಲು ಬಿಟ್ಟು ತಮ್ಮ ಕಾರ್ಯ ಸಾಧನೆಗೆ ಸುಖದ ಸೋಪಾನವೇರಿದೆ.   AI, Artificial Intelligence ಕಾಲ ಇದು. ಹೆಚ್ಚು ಬುದ್ಧಿ ಇರುವ ಮನುಷ್ಯರು ಸೇರಿ, ಮನುಷ್ಯರ ಬುದ್ದಿ ನಿಷ್ಕ್ರಿಯಗೊಳಿಸಿ, ಒಂದು ಯಂತ್ರ ಆ ಕಾರ್ಯಗಳನ್ನು ಮಾಡುವ ವಿಧಾನ.  ಇದು ಹೀಗೆ ಮುಂದುವರೆದರೆ Darwin Theory ಪ್ರಕಾರ ಮುಂದೆ ಹುಟ್ಟುವ ಯಾವ ಮಕ್ಕಳಿಗೂ ಬುದ್ಧಿಯೇ ಇಲ್ಲವಾದಂತೆ ಹುಟ್ಟುವುದೇ? ಪ್ರಪಂಚದಲ್ಲಿ 84 ಲಕ್ಷ ಜೀವ ರಾಶಿಗಳಿವೆಯಂತೆ. 83,99,999 ಜೀವಿಗಳಿಗೆ ಇಲ್ಲವಾದ ಬುದ್ಧಿ ಕ್ಷಮತೆಯನ್ನು ಆ ದೇವರು ಮಾನವ ಜೀವಿಗೆ ಕೊಟ್ಟ ವರ ಇಂದು ಶಾಪವಾಗುತ್ತಿದೆಯೇ?  ಇಂಥ ಗೊಂದಲದ ನಡುವೆ ಮುಂದಿನ ಪೀಳಿಗೆಗೆ ಅಳಿಲು ಸೇವೆ ಸಲ್ಲಿಸಲು ಗ್ರಂಥಾಲಯಕ್ಕೆ ಮೊರೆ ಹೋಗುತ್ತಿರುವೆ.  ಏಕೆಂದರೆ, ನಮ್ಮ ಚಿಣ್ಣರು ನಮ್ಮ ಮಾತು ಕೇಳುವುದಕ್ಕಿಂತ ನಾವು ಮಾಡುವುದನ್ನು ಅನುಸರಿಸುವುದೇ ಹೆಚ್ಚು.

ಗ್ರಂಥಾಲಯದ ಒಳಗೆ ಪ್ರವೇಶಿಸಿದಂತೆ ಸಾವಿರಾರು ಪುಸ್ತಕಗಳ ನಡುವೆ ಯಾವುದನ್ನ ಓದುವುದು ಎಂಬ ಯಕ್ಷ ಪ್ರಶ್ನೆ. ಏಕೆಂದರೆ, ಗುರು, ಗುರಿ ಎರಡು ಇಲ್ಲದ ಹಾದಿಯಾಗಿದೆ. ಕೈಗೆ ಸಿಕ್ಕ ಪುಸ್ತಕವ ತಂದು ಓದಲಾರಂಭಿಸಿದೆ.  "ಆನೋ ಭಧ್ರ ಕರ್ತಾವೋ ಯಂತು ವಿಶ್ವತಃ" ಋಗ್ವೇದದ ಈ ವಾಕ್ಯದಂತೆ ಒಳ್ಳೆಯ ವಿಚಾರ ಎಲ್ಲಾ ದಿಕ್ಕಿನಿಂದಲೂ ಪಸರಿಸಲಿ - "Let the noble thought come from all directions".  ಮೊದಲು ಓದುವ ಹವ್ಯಾಸ ಮೂಡಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ತೆರದಲಿ.  ಆ ಪುಸ್ತಕದ ವಾಸನೆಯ ಜಾಡು ಹಿಡಿಯುತ... ಆ ಜ್ಞಾನದ ವಾಸನೆಯ ಪಡೆಯಲಿಚ್ಚಿಸುತ... 

ಹೋಗುವ ಬನ್ನಿ ಗ್ರಂಥಾಲಯಕೆ... ಜ್ಞಾನ ದೇವಾಲಯಕೆ... 

ಬಡವನಾದರೆ ಏನು ಪ್ರಿಯೆ...

ಇಂದು ಬೆಳಗಿನಿಂದ ಈ ಹಾಡು ಮನದಲ್ಲೇ ಗುನುಗುನಿಸುತ್ತಿದ್ದೆ - "ಬಡವನಾದರೆ ಏನು ಪ್ರಿಯೆ... ಕೈ ತುತ್ತು ತಿನಿಸುವೆ...".   ಸತ್ಯಾನಂದ ಪಾತ್ರೋಟ ಅವರ ರಚನೆ, ಸಿ. ಅಶ್ವತ್ ಅವರ ರಾಗ ಸಂಯೋಜನೆ, ರಾಜು ಅನಂತ ಸ್ವಾಮಿ ಅವರ ಜೇನ್ ಕಂಠದ ಗಾಯನ.  ಈ ಹಾಡು ಅದೆಷ್ಟರ ಮಟ್ಟಿಗೆ ಕಾಡಿತು ಎಂದರೆ, ಊಟಕ್ಕೆ ಮುನ್ನ ಒಮ್ಮೆ ಕೇಳಿದೆ, ತಣಿಯದ ಮನ ಮತ್ತೆ ಸಂಜೆಯೂ ಕೇಳಿದೆ.  ವೈದ್ಯರು ಹೇಳುತ್ತಾರಲ್ಲ... ಮಾತ್ರೆಯನ್ನು ಊಟಕ್ಕೆ ಮುನ್ನ, ಊಟ ಆದಮೇಲೆ, ಸಂಜೆಗೆ ಒಂದು... ಅದೇ ರೀತಿ, ಮಾತ್ರೆ ತೊಗೊಂಡಂತೆ ಹಲವು ಬಾರಿ ಈ ಹಾಡು ಕೇಳಿದೆ, ಅದೆಷ್ಟೋ ಬಾರಿ ಗುನುಗುನಿಸಿದೆ.  ಈ ಹಾಡಿನ ಸಾಹಿತ್ಯಕ್ಕೆ ಆ ರಾಗ, ಆ ರಾಗಕ್ಕೆ ಆ ಭಾವತುಂಬಿದ ಗಾಯನ, ಎಲ್ಲವೂ ಹೇಳಿ ಮಾಡಿಸಿದಂತಿತ್ತು.

ಎಲ್ಲರೂ ಅವರವರ ಹಂಡತಿಯನ್ನು (ಹೆಂಡತಿಯರನ್ನು ಎಂದರೆ ತಪ್ಪಾಗಬಹುದು) ಪ್ರೀತಿಸಿತ್ತಾರೆ.  ಅಂತೆಯೇ, ನಾನು ನನ್ನ ಹೆಂಡತಿಯನ್ನು (ಹೆಂಡತಿಯನ್ನೂ ಅಲ್ಲ) ಪ್ರೀತಿಸುವೆ.  ಆದರೆ ಈ ಹಾಡು ಕೇಳಿದಮೇಲೆ ಒಂದು ಪಟ್ಟು ಪ್ರೀತಿ ಹೆಚ್ಚಾಯಿತೋಯೇನೋ  ಎಂದು ತಿಳಿಯದಾದರೂ, ಪ್ರೀತಿಗೆ ಹಣದ ಹಂಗಿಲ್ಲವೆಂಬುದು ಈ ಹಾಡು ಅರ್ಥ ಮಾಡಿಸುತ್ತದೆ. ಪ್ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬ ಶ್ರೀಮಂತ ತನ್ನ ಹೆಂಡತಿಗೆ ಕೊಡಿಸುವ ಚಿನ್ನ, ವಜ್ರ, ವೈಡೂರ್ಯಕ್ಕೋ ಅಥವ ಒಬ್ಬ ಬಡವ ತಾನೇ ಮಾಡಿ ಬಡಿಸುವ ಅಡಿಗೆಗೋ ಯಾವ ವೆತ್ಯಾಸವಿಲ್ಲ. ಏಕೆಂದರೆ ಇಲ್ಲಿ ವಸ್ತುಗಿಂತ ಅಪ್ಯಾಯಮಾನ ತನ್ನ ಗಂಡನು ಹೆಂಡತಿಗೆ ಕೊಡುವ ಪ್ರಾಮುಖ್ಯತೆ ಮತ್ತು ಸಮಯ, ಅದರಲ್ಲಿ ಆಕೆಗೆ ಸಿಗುವ ಸಂತೃಪ್ತಿ.  ಶ್ರೀಮಂತನ ಆ ಚಿನ್ನದ ಉಡುಗೊರೆ ಹಾಗು ಬಡವನ ಈ ಕೈತುತ್ತು ಹೆಂಡತಿಗೆ ಸಿಗುವ ಸಂತೃಪ್ತಿ ಒಂದೇ ಆದಲ್ಲಿ... ಶ್ರೀಮಂತ ಶ್ರೀಮಂತನಲ್ಲ, ಬಡವ ಬಡವನಲ್ಲ.  ಉದಾಹರಣೆಗೆ, ಒಬ್ಬನ ಬಳಿ ೧೦೦೦/- ರೂ ಇದ್ದು, ಇನ್ನೊಬ್ಬನ ಬಳಿ ೧೦/- ರೂ ಇದ್ದಾಗ, ೧೦೦೦/- ರೂ ಉಳ್ಳವನು ೧೦/- ರೂ ದಾನ ಮಾಡಿದರೆ, ೧೦/- ರೂ ಇದ್ದವನು ೧/- ರೂ ದಾನ ಮಾಡಿದರೆ, ಇಬ್ಬರು ಸಮಾನರಲ್ಲವೇ. ಎಲ್ಲೋ ಕೇಳಿದ ನೆನಪು, ಭೂತಾನ್ ದೇಶದಲ್ಲಿ ಜಿ.ಡಿ.ಪಿ. ಅಳೆಯಲು ಆ ದೇಶದ ಪ್ರಜೆಗಳ ಸಂತೋಷ - ಸಂತೃಪ್ತಿಯೇ ಮಾಪನವಾಗಿವೆಯಂತೆ (ಪರಿಶೀಲಿಸಬೇಕು).   ನಮ್ಮ ದೇಶದಲ್ಲಿ ಸಂತೋಷ - ಸಂತೃಪ್ತಿಯ ಮಾತಿರಲಿ, ಬರಿ intolerance (ಅಸಹಿಷ್ಣುತೆ) ಬಗ್ಗೆ ಲೋಕಸಭೆ ಮೊದಲಗೆ, ಇಡೀ ದೇಶ ಅದರ ಬಗ್ಗೆ ಚರ್ಚಿಸುತ್ತ ಒಂದು ವರ್ಷ ಕಳೆದೇಬಿಟ್ಟೆವು.  ಆಹಾ!!! ನೋಡಿ, ಹೆಂಡತಿ ಎಂಬ ಪದದ ಪ್ರಭಾವ... ವಿಷಯ ಎಲ್ಲಿಂದ ಎಲ್ಲಿಗೋ ಹೋಯಿತು.

ಪ್ರೀತಿ ಎಂದರೆ ಯಾವುದಾದರು ಉಡುಗೊರೆ ಕೊಟ್ಟರೆ ಮಾತ್ರವೇ ಪ್ರೀತಿಯೇ?  ವಾರಕ್ಕೊಂದು outing, ತಿಂಗಳಿಗೊಮ್ಮೆ ಏನೋ ಒಂದು gift, birthday gift, Anniversary gift... ಇಷ್ಟಿದ್ದರೆ ಮಾತ್ರವೇ ಪ್ರೀತಿಯೇ? ಹಾಗಾದರೆ, ಪ್ರೀತಿ ಎಂಬೋದು ಒಂದನ್ನು ಕೊಟ್ಟು ಇನ್ನೊಂದನ್ನು ಪಡೆಯುವ ವ್ಯಾಪಾರವಾಗುವುದಿಲ್ಲವೇ?

• ಹೆಂಡತಿ ಗಂಡನ ತಲೆಗೆ ಎಣ್ಣೆ ಒತ್ತಿ, ನೀರು ಹಾಕುವಾಗ ಸಿಗುವ ಪರಸ್ಪರ ಪ್ರೀತಿ.  (ಈ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ತಲೆಗೆ ಎಣ್ಣೆ ಹೋಗಿ ಗಂಡ ಹೆಂಡತಿ ಹೊಟ್ಟೆಗೆ ಎಣ್ಣಿ ಹಾಕುತ್ತಾ ಕೂರುತ್ತಾರೆ... ಆ ಪ್ರೀತಿಯ ಅರಿವು ನನಗಿಲ್ಲ) 
• ಗಂಡ ಅಥವ ಹೆಂಡತಿ ಊಟಕ್ಕೆ ಒಬ್ಬರಿಗೊಬ್ಬರು ಕಾದು ಒಟ್ಟಿಗೆ ಊಟ ಮಾಡುವಾಗ ಸಿಗುವ ಪರಸ್ಪರ ಪ್ರೀತಿ. 
• ಗಂಡ ಕಚೇರಿ ಮುಗಿಸಿ ಮನೆಗೆ ಬರುವುದನ್ನು ಕಾದು ಕದ ತೆಗೆಯುವಾಗ ಕಾಣುವ ಪ್ರೀತಿ. 
• ಹೆಂಡತಿಗಾಗಿ ಆಗೊಮ್ಮೆ, ಈಗೊಮ್ಮೆ ಕಸ ಮುಸುರೆ ಮಾಡುವ ಗಂಡನ ಪ್ರೀತಿ, ಅದರಿಂದ ಹೆಂಡತಿಗೆ ಸಿಗುವ ತೃಪ್ತಿ. 
• ಒಟ್ಟಿಗೆ ತಿಂಗಳ ಮನೆ ಸಾಮಾನು, ತರಕಾರಿ ತರುವಾಗ ಸಿಗುವ ತೃಪ್ತಿ 

ಹೀಗೆ, ಹೇಳುತ್ತಾ ಹೋದರೆ ದೊಡ್ಡ ಪಟ್ಟಿಯೇ ಸಿಗುತ್ತದೆ. ಅಂತೆಯೇ ಸಂತೋಷದ ಪಟ್ಟಿಯೂ ಇಮ್ಮುಡಿಯಾಗಬಹುದು.  ಇದರಲ್ಲಿ ಸಿಗುವ ಪ್ರೀತಿಯ ಸಂತೃಪ್ತಿ ಯಾವುದೊ ಐಷಾರಾಮಿ ಉಡುಗೊರೆ ಕೊಟ್ಟಾಗ ಆ ವಸ್ತು ಹಾಗು ತೃಪ್ತಿ ಒಂದು ಭದ್ರ ಕಪಾಟಿನಲ್ಲೋ, ಕ್ಯಾಮರಾದ ಒಳಗೋ, ಸೇರಿ ಮಲಗಿರುತ್ತದೆ.

"ಉಳ್ಳವರು ಶಿವಾಲಯವ ಕಟ್ಟಿಸುವವರು, ನಾನೇನು ಮಾಡಲಿ ಬಡವ ಕಣಯ್ಯಾ.." ಎಂಬ ವಚನ ಸಾಹಿತ್ಯದಂತೆ, ಉಳ್ಳವರು ನಾ ನಾ ಬಗೆಯ ಉಡುಗೊರೆ ಕೊಟ್ಟು ಪ್ರೀತಿಯ ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸಿದರೆ, ಒಬ್ಬ ಬಡವ ತನ್ನ ಹೆಂಡತಿಗೆ ನಾನೇನು ಕಮ್ಮಿ ಇಲ್ಲ ಎಂದು ತನ್ನ ತನು, ಮನ, ಧನವೆಲ್ಲ ಧಾರೆ ಎರೆದು ಕೈತುತ್ತು ತಿನಿಸುವೆ ಎಂದು ಹೇಳುವ ಈ ಸಾಹಿತ್ಯ ಹೃದಯ ಸ್ಪರ್ಶಿ, ಸಂಗೀತ ಹಾಗು ಗಾಯನ ಜೀವಾಳ.  ನಾನು ಈಗ ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಆ ಹಾಡನ್ನು ಕೇಳಲು ಹೊರಟೆ... ನೀವು ಕೇಳಿದ್ದೀರಾ?

ನಿಮ್ಮವ,
ಫಣಿ