ವರ್ಷ ಉರುಳಿತು

ವರ್ಷ ಉರುಳಿತು 

ವರ್ಷ ಹೊಸತು, ಹೊಸತನವಿಲ್ಲದಿದ್ದರೇನು ಸೊಗಸು,
ಅದೇ ಗಾಳಿ, ಮಳೆ, ಸೂರ್ಯ ಚಂದ್ರರು,
ನವ ಚೈತನ್ಯವಿಲ್ಲದಿರೆ ಏನು ಸೊಗಸು,
ಅದೇ ಹಬ್ಬ, ದಿಬ್ಬಣ, ಉರು ತೇರುಗಳೆಲ್ಲ,
ಸಂಬ್ರಮ ಸಡಗರವಿಲ್ಲದಿರೆ ಏನು ಸೊಗಸು,
ಉಡುಗೆ ತೊಡಿಗೆ ನವ ನವೀನ,
ಮನ ಮುಪ್ಪಾದೊಡೆ ಏನು ಸೊಗಸು,
ಜನ್ಮ ತೊರೆದು, ಜನ್ಮ ತೊಡಲು,
ಮಾನವೀಯತೆ ಮೆರೆಯದಿರೆ ಎನಿತು ಸೊಗಸು,
ವರ್ಷವೇ ಉರುಳಲಿ, ಯುಗವೇ ಉರುಳಲಿ,
ಮಾನವೀಯತೆಯೊಂದಿದ್ದರೆ ಸೊಗಸೋ ಸೊಗಸು... 

ಕಿಲುಬುಗಟ್ಟಿದ ಕಾಲ

ಕವಿತೆ ಬರೆಯುವೆ ನಾ ಇಂದು

ಕವಿತೆ ಬರೆಯುವೆ ನಾ ಇಂದು

ಟೊಂಕ ಕಟ್ಟಿಹೆ ಇಂದು ಕವಿತೆ ಬರೆಯಲೆಂದು,
ಯತ್ನಿಸಿರಲಿಲ್ಲ ಈ ಸಹಸವ ಹಿಂದೆಂದು!
ಭಾವನೆಗೆ ಪದ ಜೋಡಿಸಿ-ಕವಿತೆ ಮೂಡಿಸುವುದು ಸಹಜ,
ನಿರ್ಭವನೆಯಲ್ಲಿನ ಹೀಗೊಂದು ಪ್ರಯತ್ನ ಕಸರತ್ತೆ ನಿಜ!
ಇತಿಶ್ರೀಯ ಸ್ಥಿತಿಯಿಂದ ಶ್ರೀಕಾರದ ಪ್ರಯತ್ನ,
ಕೊಂಡೊಯ್ಯುವುದೇ ಅನಂತಕ್ಕೆ ಎನ್ನ!
ಕವನ ಬರೆಯುವುದು ಎನ್ನಾಸೆಗಲ್ಲ,
ಕವನ ನನ್ನ ಆಸರೆ, ಜೀವ, ಸಕಲ,
ಕವನ ಬರೆವುದಕೆ ಕಾರಣ ಬೇಕಿಲ್ಲ,
ಬರೆದೊಡನೆ ಹೊಮ್ಮುವ ಆನಂದಕ್ಕೆ ಎಣೆಯಿಲ್ಲ,
ಟೊಂಕ ಕಟಿ ಬರೆದೆ ಕವಿತೆಯೊಂದ ಇಂದು,
ಕ್ಷಮಿಸಿ ತಪ್ಪಿದ್ದಲ್ಲಿ ನಿಮ್ಮ ಕಂದನೆಂದು.

ನಾ ಚಿಕ್ಕವ

ನಾ ಚಿಕ್ಕವ, ನಾ ಚಿಕ್ಕವ,


ದೊಡ್ಡವರ ಪ್ರಪಂಚದಲ್ಲಿ, ನಾ ಚಿಕ್ಕವ,

ಬುದ್ದಿ ಕೊಟ್ಟ ಭಗವಂತ,

ಅವನೇ ನಾ ಎನ್ನುವ, ನಾ ಚಿಕ್ಕವ,

ರೂಪ ಕೊಟ್ಟ ಭಗವಂತ,

ಕುರೂಪಕ್ಕೆ ಕಣ್ಣುಗೊಡದ ಮನ, ನಾ ಚಿಕ್ಕವ,

ಹೊನ್ನ ಕೊಟ್ಟ ಭಗವಂತ,

ಹೊನ್ನ ಮೋಡಿಗೆ ವ್ಯಾಘ್ರ ನಾಗಿಹೆ, ನಾ ಚಿಕ್ಕವ,

ಕಿರುತಿ ಕೊಟ್ಟ ಭಗವಂತ,

ನೆಲ ಮುಟ್ಟದ ಕಾಲು ನನ್ನದು, ನಾ ಚಿಕ್ಕವ,

ಜಾಗ ಕೊಟ್ಟ ಭಗವಂತ,

ಮಿತಿ ಮೀರಿ ಕಬಳಿಸಿಹೆ ನಾ, ನಾ ಚಿಕ್ಕವ,

ಮನುಕುಲವ ಸೃಷ್ಟಿಸಿದ ಭಗವಂತ,

ಮೋಹ ಪಾಶಕ್ಕೆ ಸಿಲುಕಿ ಮನುಕುಲವ ನಶಿಸುತ್ತಿರುವ “ನಾ”

ನಾ ಚಿಕ್ಕವ, ನಾ ಚಿಕ್ಕವ,