Saturday, November 19, 2016

ನೀನಾ ನಾನಾ...

ಕೊಂಡೆ ನಾ ಒಂದು ಲಾಟರಿ,
ಆದ್ರುಷ್ಟಶಾಲಿ ನಾ, ಹೊಡೆಯಿತು ಲಾಟರಿ,
ಅರ್ಧ ರಾತ್ರಿಯಲೇ ಅದೆ ಕೋಟಿಯ ಕುಬೇರ,
ಪಡೆದಂತೆ ಹಣವ ಕಂತೆ ಕಂತೆ,
ಹಿಂದಿಲ್ಲದ  ಗೌರವ ದೊರೆಯ ಬಂತು ಬೊಂತೆ ಬೊಂತೆ,
ಒಮ್ಮೆಲೇ ಜೀವ ಕಳೆದುಕೊಂಡಿತು ಹಣ,
ಮರುದಿನವೇ ಸಂದ ಗೌರವದ ಮರಣ,
ಪ್ರಶ್ನೆಯೊಂದು ಮೂಡಿದೆ ಮನದಲಿ,
ನನ್ನ ಬೆಲೆ ಎಲ್ಲಿ!!! ಹಣದ ಬೆಲೆ ಎಲ್ಲಿ??

Saturday, July 23, 2016

Post Post

ಟ್ರಿಣ್ ಟ್ರಿಣ್... Post.... ಹೊ! post ಬಂತು ಎಂದು ಓಡಿ ಹೋಗಿ ನೋಡಿದರೆ ಕೈನಲ್ಲಿ ಇದ್ದ 3-4 ಪತ್ರಗಳನ್ನು ಒಟ್ಟಿಗೆ post man ಕೊಟ್ಟಾಗ ಅದೇನೋ ಖುಷಿ.  ತಕ್ಷಣ ನಮ್ಮ ಕಣ್ಣುಗಳು post card ನ ಮೂಲೆಗಳನ್ನು ನೋಡಿಯೇ ಮುಂದಿನ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದದ್ದು. ಏಕೆಂದರೆ post card ನ ಮೂಲೆಗಳಿಂದಲೇ ವಿಚಾರವನ್ನು ಅರಿಯುವ ವ್ಯವಸ್ಥೆ ಎತ್ತು. ಶುಭಕ್ಕೆ ಹಳದಿ ಅರಿಶಿನ, ಅಶುಭಕ್ಕೆ ಕಪ್ಪು ಮಸಿ, ಎರಡು ಇಲ್ಲವೆಂದರೆ ಅ.ಈ.ಉ.ಕು. ಸಾಂಪ್ರತ.  ನೆಚ್ಚಿನವರಿಂದ ಬಂದದ್ದು ಕಾರ್ಡೋ , in land ಲೇಟರೊ ಎಂಬ ಹುಡುಕಾಟ, in land letter ಒಡೆಯುವಾಗ ತೋರುವ ಕಾಳಜಿ, post office ನ ಠಸ್ಸೆಯ ದಿನಾಂಕ ನೋಡಿ - ಎಷ್ಟು ದಿನದಲ್ಲಿ ತಲುಪಿತು ಎಂಬ ಲೆಕ್ಕಾಚಾರ, ಆ ಠಸ್ಸೆ ಅಪ್ಪಿ ತಪ್ಪಿ ಮುಖ್ಯವಾದ ವಿಚಾರದ ಮೇಲೆ ಬಿದ್ದು ಓದಲಾಗದೆ ಇದ್ದರೆ ಆಗುವ ಕಸಿವಿಸಿ, ಅಬ್ಬ! ನೆನೆದಂತೆಲ್ಲ ಗತ ವೈಭವದ ಸಿಹಿ ಸಿಂಚನ.




ಇದು ನೋಡಿದಾಕ್ಷಣ ಸಾಮಾನ್ಯ ನಿಮ್ಮನ್ನು 1990ರ ಆಚೆಗೆ ಕರೆದೊಯ್ಯಬಹುದು. ಇನ್ನು ಜಾಗತೀಕರಣದ ಛಾಯೆ ಇಲ್ಲದ ಕಾಲ.  ನಾವು ನಮ್ಮ ಸಂಬಂಧಿಕರೊಡನೆ ಸಂಪರ್ಕದಲ್ಲಿ ಇರಬಯಸುವಾಗ ಇದ್ದ ಮೂಲ ಸೌಕರ್ಯವೆಂದರೆ ಪತ್ರ ವ್ಯವಹಾರ. ಆ ಪತ್ರದ ಮೊಟ್ಟ ಮೊದಲ ಸಲೇ ಈ "ಅ.ಈ.ಉ.ಕು. ಸಾಂಪ್ರತ". ಅದರ ಪೂರ್ತಿ ಭಾಗ "ಅದಾಗಿ ಈವರೆಗೂ ಉಭಯ ಕುಶಲೋಪರಿ ಸಾಂಪ್ರತ".  ಹಿರಿಯರಿಗೆ ಸಲ್ಲಿಸುವ ಗೌರವಾಂನ್ವಿತ ಪದಗಳಾದ "ತೀರ್ಥರೂಪು", ಕಿರಿಯರಿಗೆ ಹೇಳುವ "ಚಿರಂಜಿವಿ", "ಆಶೀರ್ವಾದಗಳು", "ನಾವುಗಳು ಕ್ಷೇಮ, ನಿಮ್ಮ ಕ್ಷೇಮ ಸಮಾಚಾರಕ್ಕೆ ಕಾಗದ ಬರೆಯುವುದು", ಮೂಲೆಗಳಲ್ಲಿ  ಬರೆದ "ಕ್ಷೇಮ, ಶ್ರೀ, ದಿನಾಂಕ, ಊರು" ಹೀಗೆ ಮೊದಲ 4-5 ಸಾಲುಗಳು ಹಾಗೆ ಮುಗಿದು ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದವು.  ನನಗೆ ತಿಳಿದ ಮಟ್ಟಿಗೆ ಒಂದು  card ನಲ್ಲಿ 20 ಸಾಲುಗಳು ಬರೆದರೆ ಜಾಗ ಮುಗಿದಿರುತಿತ್ತು.  ಅಂದರೆ ಉಳಿದ 15-16 ಸಾಲುಗಳಲ್ಲಿ ನಾವು ಹೇಳಬೇಕಾದ ವಿಚಾರ ಹೇಳಿ ಮುಗಿಸಬೇಕಿತ್ತು.  ಪತ್ರ ಬರೆಯುತ್ತಿದ್ದಂತೆಲ್ಲ ಅಂದುಕೊಂಡ ವಿಚಾರಕ್ಕಿಂತ ಬೇರೇನೋ ವಿಚಾರಗಳ ಬರೆದಿಡುತ್ತಿದ್ದು ಹೇಳಬೇಕಾದ ವಿಚಾರಕ್ಕೇ ಕಾಗದದಲ್ಲಿ ಜಾಗವಿಲ್ಲದೆ ಕಸಿವಿಯಾಗುತ್ತಿತ್ತು.  ಇನ್ನು ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಕಾಗದ ಅಂಚೆ ಡಬ್ಬದಲ್ಲಿ ಹಾಕಿದ ಮೇಲೆ ಹೊಳೆಯುತ್ತಿದ್ದ ವಿಚಾರವ ತಲುಪಿಸಲಾಗಲಿಲ್ಲವಲ್ಲ ಎಂದು ಕೈ ಕೈ ಹೊಸೆದು, "ಸರಿ ಮುಂದಿನ ಪತ್ರದಲ್ಲಿ ಬರೆದರಾಯಿತು" ಎಂದು ಮುಂದೂಡುತ್ತಿದ್ದದ್ದು, ಅತಿ ಹೆಚ್ಚು ವಿಚಾರವಿದ್ದರೆ Inland Letter ಬಳಸುತ್ತಿದ್ದದ್ದು,  ತೆರೆಯಾಗಿ ಕಣ್ಣುಮುಂದೆ ಬರುತ್ತಿದೆ. ವರ್ಷದ ಮೊದಲ ವಾರಗಳಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ಮನೆ ಅಂಗಳಕೆ ಬಂದು ಬೀಳುತ್ತಿದ್ದ greeting cards ನೆನಪಿದೆಯೇ? ಆ greetings ಕೊಡುತ್ತಿದ್ದ ಸಂತೋಷ ಈಗ e-mail, facebook, whatsapp ನಲ್ಲಿ ಬರುವ ಪ್ರತೀ ಹಬ್ಬದ forwarded greetings ಸಂತೋಷಕ್ಕೆ ಸಮವೇ?


ಆ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ದೂರವಾಣಿ ಸಂಪರ್ಕ ಬೀದಿಗೆ ಒಬ್ಬರ ಮನೆಯಲ್ಲಿದ್ದರೆ ಅದೇ ಹೆಚ್ಚು. ಆ ಮನೆಯವರ ದೂರವಾಣಿ ಸಂಖ್ಯೆ ಸಾಮಾನ್ಯ ಆ ಬೀದಿಯವರೆಲ್ಲ ಅವರ ಸಂಬಂಧಿಕರಿಗೆ ಯಾವುದಾದರೂ ತುರ್ತು ಸಂದರ್ಭಕ್ಕೆ ಕರೆ ಮಾಡಲೆಂದು ಹಂಚುತ್ತಿದ್ದರು.  ಆದರೆ ಕ್ರಮೇಣ ಪತ್ರ ಬರೆಯಲು ಮೀನಾ-ಮೇಷ ಎಣಿಸುತ್ತ, ಪತ್ರದ ಬದಲಾಗಿ ರಾತ್ರಿ 9 ಗಂಟೆಯ ನಂತರ ದೂರವಾಣಿ ಕರೆ ಮಾಡಿ "ರೀ... ಸ್ವಲ್ಪ ಮೂಲೆ ಮನೆ ಮಂಗಳ ಕರೀತೀರಾ... 10 ನಿಮಿಷ ಬಿಟ್ಟು ಮತ್ತೆ phone ಮಾಡ್ತೀವಿ" ಎಂದು cut ಮಾಡುತಿದ್ದರು. ಹೊ! 9 ಗಂಟೆ ಯಾಕೆ ಅಂತಲೋ... ಸ್ಥಳೀಯ ಕರೆಗಳೇ (local calls) ದುಬಾರಿ ಇದ್ದ ಕಾಲ, ಇನ್ನು STD / ISD ಗಳು ಮಾಡುವ ಮುನ್ನ ಎರಡು ಬಾರಿ ಯೋಚಿಸಬೇಕಾದ ಕಾಲ.  ಅಂತಹ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ BSNL 9 ಗಂಟೆ ಮೇಲೆ 50% ರಿಯಾಯಿತಿ ಕೊಡುತ್ತಿದ್ದರು.  ಸರಿ, ಆ ಸಹೃದಯಿಗಳು ಊಟ ಮಾಡುತಿದ್ದರೂ, ನೆಚ್ಚಿನ T.V ಕಾರ್ಯಕ್ರಮ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದರೂ, ಚಳಿ ಇದ್ದರೂ, ಮಳೆ ಇದ್ದರೂ, ಬಂದು ಕರೆಯುತ್ತಿದ್ದರು.  ನಾವು ಹೋಗಿ ಕರೆ ಸ್ವೀಕರಿಸಿ ಅಲ್ಲೇ ಉಭಯ ಕುಶಲೋಪರಿ ವಿಚಾರಿಸಿ ಪತ್ರಕ್ಕೆ ಇತಿಶ್ರೀ ಹಾಡಿದೆವು. ವಿಪರ್ಯಾಸ ಎಂದರೆ ನಮಗೆ ಈ ರೀತಿ ಕರೆ ತಿಂಗಳಿಗೆ ಒಮ್ಮೆಯೇ ಆದರೂ ಆ ಬೀದಿಯ ಜನರಿಗೆ ಸೇವೆ ಕೊಡುತ್ತಿದ್ದ ಆ ಮನೆಗೆ ಕಡೆ ಪಕ್ಷ ವಾರದಲ್ಲಿ ಒಂದಲ್ಲ ಒಂದು ಮನೆಯವರನ್ನು ಕರೆಯುವುದು ತಪ್ಪುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ.  ಆದರೂ ಅವರೊಡನೆ ಸ್ನೇಹದ ಬಿರುಕು ಬರುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ನಾವು ಕರೆ ಮಾಡುವುದಾದರೆ STD booth ಗೆ ಹೋಗಿ 9 ಗಂಟೆಯ ಮೇಲೆ queue ನಿಂತು ಕರೆ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದವು.  ಈ ಕರೆಗಳು ಬೇಕಾದಾಗ cut ಆಗುತ್ತಿತ್ತು, ಆಗ ನಮ್ಮ ಕಣ್ಣೆಲ್ಲ (ಕೆಂಗಣ್ಣು ಎಂದರೆ ತಪ್ಪಾಗಲಾಗದು) STD booth operator ಮೇಲೆ, ಏಕೆಂದರೆ ಆತನೇ ಏನಾದರೂ ಮಾಡಿ ಕರೆಗಳನ್ನು cut ಮಾಡಿ ಹೆಚ್ಚು ದುಡ್ಡು ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದನೋ ಎಂಬ ಕಲ್ಪನೆ.


Telegram ಹೇಗೆ ಅಮಂಗಳದ ಸಂಕೇತವಾಗಿತ್ತೋ ತಡ ರಾತ್ರಿ ಬರುತ್ತಿದ್ದ ಕರೆಗಳು ಅಷ್ಟೇ ಭಯವನ್ನುಂಟು ಮಾಡುವ ಸಂಗತಿಯಾಗಿತ್ತು.  ಏನು ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೂ ಆ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲವು ಸಲೀಸಾಗಿಯೇ ನೆಡೆಯುತ್ತಿದ್ದವು. ಸಂಪರ್ಕಗಳು ದೂರ, ಆದರೆ ಹೃದಯಗಳು ಹತ್ತಿರ.  ವ್ಯತಿರಿಕ್ತವಾಗಿ ಇಂದು ಕ್ಷಣಾರ್ಧದಲ್ಲೇ mobile ಕರೆಯ ಮೂಲಕ ತಲುಪಲು ಸಾಧ್ಯವಾದರೂ ಹೃದಯಗಳು ದೂರವಾಗಿ ನಿಂತಿವೆ.  ನಮ್ಮ ಭಾವನೆಗಳನ್ನು ಮೃದುವಾಗಿ ಮುಟ್ಟಿ ಮಲಗಿರುವ ಆ ದಿನಗಳ ಸಂಪರ್ಕ ಜಾಲವನ್ನು ನೆನಪಿಸಿದ 'ಆ'ನಾಗರಿಕಥೆಗೆ ನನ್ನ ನಮನ. 

Monday, July 4, 2016

ಅಂಗಿಯ ಅರಿ

ಎಷ್ಟು ದಿನ ಬಾಳಿಕೆ ಬರುವುದೋ ಈ ಅಂಗಿ,
ಮಲಿನವಾಗಿಹ ಅಂಗಿ, ಮಾಸಿದಾ ಅಂಗಿ,
ಸವೆದ ಅಂಗಿ, ಹರಿದು ಹೊಲಿದಾ ಅಂಗಿ,
ಸಾವಿರ ಸ್ನಾನದ ನಂತರವೂ ಸ್ವಚ್ಛವಾಗದಾ ಅಂಗಿ,
ದೇಹವೆಂಬ ಆತ್ಮಕೆ ಅಂಟಿಹಾ ಈ ಅಂಗಿ,
ರಂಗಿನ ಅಂಗಿಗೆ ಬೆಲೆ ಕೊಡುವ ಕಾಲ,
ದೇಹದ ಇರುವಿಕೆಯನ್ನೇ ಮರೆತಿಹ ಮಾಯಾಜಾಲ,
ಅಂಗಿಯೊಡನೆ ಮೋಹ ಬೇಡ,
ಬಹು ಅಂಗಿಯಾ ತೊಡುವುದು ದೇಹ,
ದೇಹದ ಉತ್ಥಾನಕ್ಕೆ ಅಂಗಿಯ ಆಸರೆ,
ಮಾಯೆಯ ಸರಿಸಲಾಗದೊಡೆ, ಅರಿತರೂ ಲಾಭವೇ...
ಅರಿತು ಅಂಗಿಯ ಬಳೆಸು ದೇಹದ ಉತ್ಥಾನಕೆ.

Tuesday, June 21, 2016

ಎನ್ನ ಪುಸ್ತಕ

ದೇವರು ಕೊಟ್ಟ ಖಾಲಿ ಹಾಳೆಯ ಪುಸ್ತಕ ಎನ್ನ ಜೀವನ,
ಪುಟಗಳನ್ನು ತೆಗೆದೋದಲು ಹಂಬಲಿಸಿದೆ ಮನ,
ನೂರು ಪುಟದ ಪುಸ್ತಕವೆಂಬರು ಜನ,
ತಿಳಿದವರ್ಯಾರು ! ಕಡೆಯ ಪುಟದೊರೆಗೂ ಗೌನ,
ಮೊದಲಾರು ಪುಟಗಳು ಎನಗರ್ಥವಾಗದ ಲಿಪಿ,
ಹಿರಿಯರು ಓದಿ ತಿಳಿಸಲಾಗುವ ಅವರು ಬರೆದ ಲಿಪಿ,
ಏಳನೇ ಪುಟದಲಿ ಮಿಂಚಿ ಮಾಯವಾಗುವ ಒಂದೆರಡು ಅಕ್ಷರ,
ಎಂಟರ ದಂಟು ಮೆಲಕು ಹಾಕುವ ಎಂಟನೇ ಪುಟ,
ಒಂಬತ್ತರಿಂದ ಹನ್ನೆರಡನೇ ಪುಟ, ಆಟ ಪಾಠ ಕಥೆಗಳದ್ದೇ ಕಾರು ಬಾರು,
ಆಕಾಶಕ್ಕೆ ಏಣಿ ಹಾಕುವ ಹದಿ ಹರೆಯ ಪುಟಗಳು,
ಕನಸಿನ ಬೆನ್ನೇರುವ ಇಪ್ಪತ್ತು-ಇಪ್ಪತೈದರ ಪುಟ,
ಹೊಸ ಅತಿಥಿಯ ಎದುರು ನೋಡುವ ಮೂವತ್ತರೊರಗಿನ ಪುಟ,
ಆಯ ವ್ಯಯಗಳೇ ತುಂಬಿ ಹೋಗುವ ಮುಂದಾರು ಪುಟ,
ಮುಂದೇನು ಎಂಬುದ ಹುಡುಕಾಟದಲಿ ಜೋತಿಷ್ಯದ ಮೊರೆ,
ಖಾಲಿ ಹಾಳೆಯ ಪುಸ್ತಕ ಬರಿ ನೆಪ ಮಾತ್ರವೇ?
ದೇವರು ಬರೆದಿಟ್ಟ ಹಣೆಬರಹದ ಕನ್ನಡಿಯೋ ಎಂತೋ!! 

Monday, June 13, 2016

ಹುಡುಕಾಟ

ಇಂದು ನಾ ಬರೆವುದು ನಾಳೆಗಾಗಿ,
ಒಬ್ಬರಾದರೂ ಓದುವರೆಂಬ ಆಸೆಯಿಂದಾಗಿ,
ಓದಿ ಎನ್ನ ಮೆಚ್ಚಿ ಹೊಗಳುವರೆಂದಲ್ಲ,
ಇಂದಲ್ಲ ನಾಳೆ ಎನ್ನರಿವ ಮನದ ಹುಡುಕಾಟದಲಿ.

ಎನಗಿಲ್ಲ ಸ್ನೇಹಿತರ ಕೊರತೆ,
ಸಾವಿರ ಮಂದಿ ಸ್ನೇಹಿತರೆನಗೆ,
ಬರಿ ಅಂಕಿ ಅಂಶಕೆ ಭೂಷಣ,
ಮೌನ ಮೂಡಿದೆ, ಬಾರವಾಗಿದೆ ಮನ.

ಕೇಳುವ ಕಿವಿಗೆ ವಿಜೃಂಬಿಸದ ಮಾತು ಎನ್ನದು,
ಮಾತನಾಡುವ ಮೂಕ ನಾನು - ಕೇಳುವ ಕಿವುಡರಿಗೆ,
ಹಗುರಾಗಬೇಕಿದೆ ಮನ, ಕಂಡುಕೊಂಡಿದೆ ಬರೆವ ಹಾದಿ,
ಇಂದಲ್ಲ ನಾಳೆ ಎನ್ನರಿವ ಮನದ ಹುಡುಕಾಟದಲಿ. 

Monday, February 1, 2016

ನಾ ಅರಿಯೆ

ಮಂತ್ರ ಪಠಿಸುವೆ, ಅರ್ಥ ನಾ ಅರಿಯೆ,
ಧ್ಯಾನದಿ ಕೂತರೆ, ಮನ ನಿಲ್ಲದೆ ಹರಿಯೆ,
ದೇಗುಲವ ಸುತ್ತುವೆ, ಪಾಪ ಸುಡುವ ಭಯವೆ?
ಹರಿಕೆಯ ಕಟ್ಟುವೆ, ತೀರಿಸಲು ನೆಪವ ಹುಡುಕುವೆ,
ನೀ ಸುಖವ ಕೊಡುವೆ, ನಿನ್ನ ಇರುವಿಕೆಯನ್ನೇ ಮರೆವೆ,
ಅರಿತು ಸಾಧಿಸಲು ಮಾನವ ಜನ್ಮವ ಕೊತ್ತಿಹೆ,
ಅಂತೆಯೇ ಮಾಯೆಯ ಮುಸುಕನ್ನು ಹೊದ್ದಿಸಿಹೆ,
ಕರುಣಿಸು ನಾರಾಯಣ, ನಿನ್ನ ನಾಮವೇ ಆಸರೆ...

 

Thursday, January 28, 2016

Good is Bad, Bad is Good






Good is bad, Bad is Good
What is Patriotism? Are those only properties of Armed forces who live and die for the country? The dictionary meaning of Patriotism goes like this – Loyalty, Nationalism, Devotion etc.  Hope by now we got some meaning of the word patriotism and the topic which will be followed now.
How to be Loyal? To whom we need to be loyal? What do devote? To whom to devote!!!?? 
Answer is “Myself”.  I have to be loyal for myself; I need to devote time for myself.  If we brush up our mind, our nursery and primary school teachers had thought us “Be good and do good”.  Certain things in our life will fade away as the time goes, good taught and deeds preside in that.  Being good citizen is the first and foremost thing to be a great patriot that one can contribute to the country and it’s very basic but lacking the same. Famous kannada point Shri Kuvempu has narrated that “Yenadaru aagu, modalu manavanagu…” meaning, whatever you want to become, go for it, but be human first.  That itself is patriotism.  No need to go to war field, neither create rockets / satellite nor even required to be politician.
We are educated criminals who are playing with law and money to save “self”.
·        Honking on road is bad, we know, still we do
·        Jumping signal is bad, we know, still we do
·        Spitting on road is bad, we know, still we do
·        Throwing garbage on road is bad, we know, still we do
·        Corruption is bad, politicians know, still they do
·        Giving and taking bribe is bad, we know, still we do
·        Being harsh to somebody is bad, we know, still we do
·        Selfishness is bad, we know, still we be
List can be still more, let me not elaborate because ones ego hurts though “ego is bad, we know, but still we keep it”. 
Have you noticed the word “Self” is mentioned in double quotes?  Yes, it has a special message here. The word “Self” ordinarily mean to protect my interests in this world.  Going one step forward, if I am right in analyzing things, the trigger for “Self” is really not ourselves rather the society.  Society, be it a friend, family, colleague who declare themselves and may acts as Trendy, intellectual, Confident (Confidence is good, but people become so aggressive and misinterpret it as confidence) put across a wrong bench mark to the society and we try to compete for that.  Need Example?
·        From the schooling and parents, it has been taught us that boozing is bad.  We have social elements acts so trendy, intellectual and confident that they turn the table on the other side and say not boozing is a crime. They ban you from their friend circle; they are so intelligent enough to judge Mahatma Gandhi and Dry day to make as Fun Day.  Purposefully want to booze on 2nd Oct and take it as a pride!!
·        Drink and drive is bad, but these so called intellectual, confident and trendy people create a hype that only a real Man can perform this and takes others life most of the time rather than they get hurt with that.  Most unfortunate is that, these people will be freed with the money power and again they celebrate a treat with friends to fun and take a pride of it.  Obviously, other person of the society gets influenced
Before going further, let me recap the chain of thoughts here

Friends, individually we all are good.  There is a bit of dust layered on us.  The dust of wrong path, the dust of wrong expectations and the dust of wrong competition.  We just need to work on those aspects to clean that layer of dust.  This dust is layered just may be from past 5-6 years.  It’s very easy to cleanse now rather this become a rigid layer on our society which even can’t wash with an acid.  It’s the time, do or die / now or never situation.  It’s up to us to give a better society to our next generation or see them struggling.
Wrong Path:  What I meant here is, being a human first.  Respect every individual either you know them or not.  Not to hurt anybody.  It require really brave heart for being human and respecting others.  Take the pride of being good human and not for the wrong paths.  Dust it away and be a real human being.  It might be a strange feeling at first, you may lose temper by seeing others taking wrong path, you may tempted to take wrong paths (as we are addicted from past 5-6 years), but its absolutely okay… you lose, let the wrong win for that moment.  That will be only a win of the moment but you will be the winner and four front of the society by losing that path.  Commit, devote yourself to the good deeds. This is what a nation wants, this is what a patriotism means.  Win the hearts of the society, which will be the life time win rather than taking wrong path for the momentary win. Need an example:
·        You would have heard of frequent saying “work smart” to climb up the corporate ladder.  It’s a dust my dear friends, work hard, work hard for yourself, work hard for the company and the team.  We have become so conscious to put efforts on smartness and had become over smart and end up in taking wrong paths and short cuts.
·        Heard of planning retired at the age 40. It’s a dust.  World not stop at 40 years of your age.  Another our primary school teaching is “slow and study wins the race”.  There is no fancy to take retirement at 40 years becoming Senior Manager of the company with high blood pressure and diabetes attached to it. 
We have not come a long way on this wrong path still my dear friends.  Still now we have time to go back and revive.  But this stage is crucial to take decision.  It’s now or never.
Wrong Expectations: Followed by wrong path, we are setting some unrealistic expectations to our society and generation.  We expect ourselves to be treated as god in a crowd, we expect people on the other side to listen to us but at the same time we don’t give respect to their words, we expect our culture and religion to be on top etc endless expectations.  But you would know, “expectation leads to disappointment”.  As the world is turning to be “good is bad and bad is good”, the disappointment is happening to the person who is at receiving end.  The expected person is getting his expected fulfill at the cost of a person receiving end who is socially, psychologically, physically paying for his success. But “who cares, my job is done, my objective is met, my boss is happy” attitude is the dust.  If you are getting a smile on your face while reading this, you might either have this attitude which needs to be dusted or experienced such instances.
Wrong Competition: it’s a competitive world, you need to compete with others for existence, might is right, survival for the fittest… scrap these things friends, these are dust.  We are human beings, social animals not cruel forest animals to showcase those might is right and survival for the fittest.  We read these statements in our schoolings in the subject which is either available at biology or geography referring to animal eating another animal for its existence.  But now we are implying that on our society, what a paradox! Are we heading to become social animal to real cruel animals?
Friends, competition is good only when it is competed with self.  Compete in good aspect, compete yourself being better character from today to tomorrow, compete to be in better financial position with yourself but not with your friend who is drawing higher package.  Abc Company to compete with its own financial year to next financial year growth, but not with Xyz Company.  Students have to compete on their own academic, increase knowledge power but not with others.
Before I conclude this with a diagram, I would like to emphasis on one thing.  Our parents have taken out their blood, heart and soul to groom us a good character person for this society.  They have done their part and it took years to build such a fantastic characters of what we are.  Let’s not leave it to go in vain.  It’s a disrespect to our parents.



Its in our hand to stay as “Good is bad – Bad is good”
Or
To make our society and country back to “Good is Good – Bad is Bad”

Thank you for your time in reading this article

Phani Prasad Bhaskar

Wednesday, January 27, 2016

Monday, January 18, 2016

ಮೌನ

ಮೌನದ ಮತ್ತು ಮಥಿಗೇರಿತ್ತು ಇಂದು,
ಮರುಕಳಿಸಿತು ಗತ ವೈಭವದ ನೆನಪು - ಒಂದರ ಹಿಂದೊಂದು,
ನಿಂತ ಮಳೆಯ ನಂತರದ ಕಪ್ಪೆಗಳ ಓಟಗುಟ್ಟು,
ಹರಿವ ನಧಿಯ ಜುಳು ಜುಳು ಗೆಜ್ಜೆಯ ಗಾನ,
ಜೀರುಂಡೆಯ ಝೇಂಕಾರ,
ಕಾಲ್ ಕೊರೆವ ಕಡಲು ಅಲೆಯ ಸಪ್ಪಳ,
ಮನವರಿವ ಜೊತೆಯಾಡಿಯೊಂದಿಗಿನ ಮೌನದ ಮಾತು,
ಕಣ್ ಕಂಬನಿಯೊಡೆದು ಬಿತ್ತೊಂದು ಮುತ್ತು...

ಜೀವನವಿದು ಮೌನಗಳ ಮೆರವಣಿಗೆ, ನಡೆಯುತ್ತಲೇ ಇರುವುದು ನಿರಂತರ,
ಪಾಠ ಕಲಿಸುವ ಮೌನ, ಏಕಾಂಗಿತನದ ಮೌನ,
ಎನ್ನ ನಾ ಅರಿಯಲು ಕನ್ನಡಿಯಾದ ಮೌನ,
ಮೌನ, ಮೌನ, ಮೌನ...
ಕಡೆಯುಸಿರೊಡನೆ ಅಂತಿಮ ಸ್ನೇಹಿ ನೀ ಮೌನ...